تلقینذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


القای کلام به دیگری را تَلقین گویند و از این عنوان در بابهای طهارت، تجارت، لعان، اقرار و قضاء سخن رفته است.


منظور از تلقین

[ویرایش]

منظور از تلقین القای سخن به مخاطب به قصد تفهیم، یادآوری و یا تکرار آن توسط مخاطب است.
[۱] فروق اللغویة، ص۱۴۱.    
[۲] جامع المقاصد، ج۱، ص۳۵۲.    
[۳] مناسک حج و عمره(ابطحی)، ص۶۴.


تلقین محتضر

[ویرایش]

تلقین شهادتین، اقرار به امامت امامان علیهم السّلام، کلمات فرج، توبه، استغفار و دعاهای وارد شده به کسی که در آستانه مرگ قرار دارد (محتضر) برای ولیّ میّت یا کسی که مجاز از طرف او است یا غیر آن دو، در صورت عدم حضور هیچ یک از آنان، مستحب است.
[۴] وسائل‌الشیعة، ج۲، ص۴۶۱-۴۵۴.    
[۵] الحدائق الناضرة، ج۳، ص۳۶۵-۳۶۰.    
[۶] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸-۱۴.    

حضور جنب و حائض نزد محتضر هنگام تلقین مکروه است.
[۷] الحدائق الناضرة، ج۳، ص۳۷۰.    

مستحب است تلقین کننده محتضر از محبوبان نزد وی و خانواده‏اش باشد، صدایش ناهنجار نباشد و هنگام تلقین، صدا را از حدّ متعارف بلند نکند و نیز وقت عارض شدن غش و اغما بر محتضر، از تلقین خودداری نماید.
[۸] کشف الغطاء، ج۲، ص۲۵۲.


تلقین میّت

[ویرایش]

تلقین میّت ـ به توحید، نبوّت و امامت و ولایت ائمّه علیهم السّلام با ذکر نام مبارکشان ـ پس از گذاشتن وی در قبر و پیش از چیدن لحد و نیز بعد از دفن و پراکنده شدن تشییع کنندگان، بر ولیّ یا نایب او مستحب است.
[۹] غنیة النزوع، ص۱۰۳.    
[۱۰] غنیة النزوع، ص۱۰۶.    
[۱۱] جواهر الکلام، ج۴، ص۳۰۵.    
[۱۲] جواهر الکلام، ج۴، ص۳۲۴.    

از برخی استحباب تلقین میّت هنگام کفن کردن وی نیز نقل شده است.
[۱۳] جواهرالکلام، ج۴، ص۳۰۷.    

پس از گذاشتن میّت در قبر، ولیّ یا نایب او داخل قبر شده با دست راست شانه راست میّت و با دست چپ بازوی چپ او را گرفته و به شدّت تکان می‏دهد، سپس دهان خود را به گوش میّت نزدیک کرده او را تلقین می‏دهد. مستحب است تلقین را سه بار تکرار کند.
[۱۴] جواهرالکلام، ج۴، ص۳۰۶-۳۰۵.    
[۱۵] الروضة البهیة، ج۱، ص۴۴۰.    

مستحب است ولیّ یا نایب او پس از بازگشت و پراکنده شدن مردم از اطراف قبر، در صورت عدم وجود مانع با بلندترین صدا تلقین را انجام دهد و در صورت وجود مانع (همچون تقیّه) تلقین آهسته کفایت می‏کند.
به تصریح بعضی فقها، در تلقین، گفتن الفاظ خاصّی که وارد شده لازم نیست.
[۱۶] جواهرالکلام، ج۴، ص۳۲۴.    
تلقین با هر لفظی که محتوای آن اعتراف به اصول دین و مذهب است کفایت می‏کند.

تلقین قرآن

[ویرایش]

در حرمت یا کراهت گرفتن مزد بر تلقین (تعلیم) قرآن اختلاف است.
[۱۷] مختلف الشیعة، ج۵، ص۱۶-۱۵.


تلقین اقرار

[ویرایش]

عجمی که به عربی به چیزی اقرار نموده، سپس مدّعی شده که دیگری او را تلقین کرده است در صورتی که زبان عربی نفهمد ادعایش پذیرفته می‏شود. در نتیجه بر اقرار او اثری مترتّب نمی‏گردد.
[۱۸] قواعد الاحکام، ج۲، ص۴۳۶.    
[۱۹] جامع‌المقاصد، ج۹، ص۳۳۶.    


تلقین لعان

[ویرایش]

در لعان لازم است لعان کننده پس از آنکه حاکم، صورت لعان را به وی تلقین کرد آن را تکرار نماید و بدون تلقین، لعان محقق نمی‏شود.
[۲۰] قواعدالاحکام، ج۳، ص۱۸۹.    


تلقین حاکم

[ویرایش]

برای حاکم جایز نیست مطلبی را که به زیان یکی از دو طرف دعوا است به دیگری القا کند.
[۲۱] جواهر الکلام، ج۴۰، ص۱۴۴-۱۴۳.    


پانویس

[ویرایش]
 
۱. ↑ فروق اللغویة، ص۱۴۱.    
۲. ↑ جامع المقاصد، ج۱، ص۳۵۲.    
۳. ↑ مناسک حج و عمره(ابطحی)، ص۶۴.
۴. ↑ وسائل‌الشیعة، ج۲، ص۴۶۱-۴۵۴.    
۵. ↑ الحدائق الناضرة، ج۳، ص۳۶۵-۳۶۰.    
۶. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸-۱۴.    
۷. ↑ الحدائق الناضرة، ج۳، ص۳۷۰.    
۸. ↑ کشف الغطاء، ج۲، ص۲۵۲.
۹. ↑ غنیة النزوع، ص۱۰۳.    
۱۰. ↑ غنیة النزوع، ص۱۰۶.    
۱۱. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۳۰۵.    
۱۲. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۳۲۴.    
۱۳. ↑ جواهرالکلام، ج۴، ص۳۰۷.    
۱۴. ↑ جواهرالکلام، ج۴، ص۳۰۶-۳۰۵.    
۱۵. ↑ الروضة البهیة، ج۱، ص۴۴۰.    
۱۶. ↑ جواهرالکلام، ج۴، ص۳۲۴.    
۱۷. ↑ مختلف الشیعة، ج۵، ص۱۶-۱۵.
۱۸. ↑ قواعد الاحکام، ج۲، ص۴۳۶.    
۱۹. ↑ جامع‌المقاصد، ج۹، ص۳۳۶.    
۲۰. ↑ قواعدالاحکام، ج۳، ص۱۸۹.    
۲۱. ↑ جواهر الکلام، ج۴۰، ص۱۴۴-۱۴۳.    


منبع

[ویرایش]
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۲، ص۶۵۶.    


رده‌های این صفحه : احکام اموات | اصطلاحات فقهی | فقه
جعبه‌ابزار