اجابتذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

اجابت به معنای پذیرفتن دعوت و خواهش کسى است. احکام اجابت، در باب‌ هاى طهارت، زکات،جهاد، امر به معروف، تجارت، نکاح و اطعمه و اشربه آمده است.

طرف دعوا

[ویرایش]

---

چنانچه یکى از دو طرف دعوا از دیگرى براى داورى نزد حاکم شرع جامع الشرایط دعوت کند، اجابت او واجب است. ^[۱]

اجابت قاضی

[ویرایش]

---

در صورتى که کسى نزد قاضی براى احقاق حق خویش علیه دیگرى استغاثه نماید، اجابت او بر قاضى واجب است. ^[۲]

در زکات

[ویرایش]

---

اگر گردآورنده ی زکات، مقدار ثمره را تخمین بزند و از مالک پیش از رسیدن زمان اخراج زکات، زکات آن را بخواهد، اجابت او واجب نیست. ^[۳]

در خواستگاری

[ویرایش]

---

اگر مؤمنى که توان پرداخت نفقه را دارد، از دخترى خواستگاری نماید، در این که بر ولىّ دختر، اجابت او لازم است یا نه، اختلاف است. ^[۴]

دعوت مؤمن

[ویرایش]

---

اجابت دعوت مؤمن ^[۵] و نیز اجابت دعوت به تشییع جنازه، ^[۶] ولیمه ی عروسى، ^[۷] و فسخ عقد از طرف فروشنده یا خریدار، مستحب است. ^[۸]

در جهاد

[ویرایش]

---

اگر امام یا نایب خاص او از گروهى براى جهاد درخواست یارى نماید اجابت وى بر آن گروه، واجب کفایی است، ^[۹] مگر آن که امام علیه السّلام فرد یا افراد خاصى را به جهاد فرا خواند، که اجابت کردن آنان در این صورت واجب عینی مى‌شود. ^[۱۰]

اجرای حد

[ویرایش]

---

اجابت دستور حاکم ستمگر بر اقامه ی حدّ، در صورت ناچارى و ناحق نبودن قتل، جایز است. ^[۱۱]

امان کافر

[ویرایش]

---

اجابت درخواست امان کافر، جایز است. ^[۱۲]

پانویس

[ویرایش]

---