• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قاسطین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



قاسطین در اصطلاحات فقه نظامی به معاویه و پیروان او گفته می‌شود که با حضرت علی (علیه‌السّلام) مخالفت کرده و به جنگ با آن حضرت برخاسته و نبرد صفین را به راه انداختند. در قرآن و نهج البلاغه به این کلمه اشاره شده است.



قسط با کسر حرف اوّل به معنی عدالت است و با فتح حرف اول به معنی ظلم و منحرف‌ شدن از راه حق است. مفرد آن قاسط، و جمع آن قاسطین می‌آید.


در اصطلاح واژه قاسطین به جبهه معاویه و پیروان او گفته می‌شود که با حضرت علی (علیه‌السّلام) مخالفت کرده و از امام حق منحرف شدند و ظالمانه به جنگ با آن حضرت برخاستند و نبرد صفین را به راه انداختند.


لفظ قاسطین در قرآن به معنی ظلم و انحراف چنین آمده است: «وَامَّا الْقاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً.»


«لَمّا نَهَضْتُ بِاْلَامْرِ نَکَثَتْ طائِفَةٌ وَ مَرَقَتْ اخْری، وَ قَسَطَ آخَرُونَ؛ هنگامی که نهضتی را به منظور اداره امور ملت آغاز کردم، گروهی پیمان خود را شکستند (جنگ جمل را به وجود آوردند) و جمعی از دین خارج شدند (جبهه نهروان) و عدّه‌ای از حق دور شده و راه ظلم را پیش گرفتند. (جنگ صفین را برافروختند)»


۱. مجموعة من المؤلفین، المعجم‌الوسیط، ج۲، ص۷۳۴.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۵۰۳.    
۳. جن/سوره۷۲، آیه۱۵.    
۴. فیض الاسلام، علی‌نقی، نهج‌البلاغه، ج۱، ص۵۱، خطبه شقشقیه (۳).    



جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۹۹.    






جعبه ابزار