• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سمعه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


سُمعه انجام دادن کار نیک است به انگیزه اینکه آن کار نیک را مردم بشنوند.



سمعه عبارت است از اینکه انسان عملى نیک همچون اطعام به دیگران و خواندن نماز اول وقت به جماعت در مسجد را نه براى خدا، که براى شنیدن مردم و مشهور و عزیز شدن نزد آنان، انجام دهد.
[۱] لسان العرب ج۸، ص۱۶۲.    
[۲] العین ج۱، ص۳۴۸.    
[۳] کتاب الطهارة (شیخ انصاری) ج۲، ص۱۰۶.    


۱.۱ - تفاوت سمعه با ریا


تفاوت سمعه با ریا آن است که ریا انجام دادن عمل به انگیزه دیدن مردم مى‏باشد.


از آن به مناسبت در باب طهارت و صلات سخن گفته‏اند.
شرط صحت عمل عبادى، اخلاص است؛ از این رو، چنانچه انگیزه عبادت یا جزء انگیزه، سمعه باشد، عمل باطل است؛
[۴] العروة الوثقى‏ ج۱، ص۴۱۱.
چنان که ریا هم همین حکم را دارد.


 
۱. ↑ لسان العرب ج۸، ص۱۶۲.    
۲. ↑ العین ج۱، ص۳۴۸.    
۳. ↑ کتاب الطهارة (شیخ انصاری) ج۲، ص۱۰۶.    
۴. ↑ العروة الوثقى‏ ج۱، ص۴۱۱.


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۵۳۳-۵۳۴.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | رذائل اخلاقی | ریا
جعبه ابزار