ماه شعبان

شعبان ماهی از ماه‌های قمری است که بین ماه‌های رجب و رمضان واقع شده و دارای فضائل و آدابی است.

کاربرد فقهی

از احکام مرتبط با آن در باب‌های طهارت، صلات، صوم، حج و نکاح سخن رفته است.

فضیلت

ماه شعبان از ماه‌های مبارک و بسیار با فضیلت است؛ چنان که نیمه آن که مقارن با ولادت نجات دهنده بشر، حضرت بقیة‌الله‌الاعظم عجل‌اللَّه‌تعالی‌فرجه‌الشّریف می‌باشد از با فضیلت‌ترین شب‌ها و روزهای این ماه است.

← آداب ویژه

آداب ویژه ماه شعبان به شرح زیر است:
نمازگزاردن به کیفیتی ویژه در هر شب،
روزه گرفتن تمام یا بعض روزهای آن.
و زیاد خواندن سوره ملک در این ماه مستحب است،
چنان که غسل در شب نیمه شعبان،
احیای آن به عبادت،
و نیز خواندن دعای کمیل.
زیارت امام حسین علیه‌السّلام،
خواندن چهار رکعت نماز به کیفیتی ویژه،
خواندن نماز جعفر طیار،
در این شب استحباب دارد.
آمیزش با همسر در شب نیمه و آخر ماه شعبان
و نیز سفر کردن در بیست و ششم بنابر روایتی و چهارم و بیستم به روایتی دیگر مکروه است.

حکم روزه یوم الشک

گرفتن روزه سی ام شعبان در صورت تردید بین اول ماه رمضان و سی ام شعبان، به نیت ماه رمضان بنابر قول مشهور صحیح نیست، لیکن به نيّت روزه استحبابی ماه شعبان صحیح است و چنانچه بعد معلوم شود که آن روز، اول ماه رمضان بوده، از روزه واجب کفایت می‌کند.

از راههای ثبوت اول ماه رمضان

از راههای ثبوت اول ماه رمضان سپری شدن سی روز از ماه شعبان است.
ادامه